Em primeiro lugar todos nós sabemos como é difícil deixar o assunto, Para fazer que o exterior não nos interessa, beleza e padrões de onde vivemos no império do tempo de exibição. "Se você quer ter status social, sucesso na carreira, resposta erótica, média bonita(th), aprender o segredo da beleza ". Esta mensagem nunca chegar em qualquer lugar.
"A beleza" este bem supremo a ser referido como algo que é sempre para cima e fora do comum e trivial, parece padrão nos deixar de fora.
nós, diário, as pessoas comuns, Se você perguntar a nós podemos descrever o nosso olhar com uma curta e impiedosa "não totalmente suga" com proporções não tão perfeitos, com curvas com excesso de peso ou inexistentes, o nariz torto, hair-alho-porro, panturrilhas roliças, os dentes salientes, pernas curtas, a barriga flácida, as marcas na pele e, de qualquer maneira o defeito carrega todos e cada um.
Πράγματι, tudo parece tão ruim, quase como jurando, especialmente em comparação com a forma poética soar o "oposto" a, isto é, as expressões que descrevem a imagem de um "ideal bonito" Human: as curvas suculentos, nariz clássico, cabelo sedoso, as pernas elenco, o sorriso brilhante, a pele de porcelana, etc ...
e ainda, o primeiro não descrever do que as pessoas normais, suas particularidades, aqueles que fazem o olhar individual de cada e, claro,, muitas vezes, provavelmente, combinado com algumas das características "ideais".
Cada pessoa é uma combinação única de algumas muito agradável e alguns menos agradáveis itens que todos e cada um traz para fora ou oculta em sua própria maneira especial: Todos estes juntos compõem a beleza única e charme.
Em tal filosofia baseada e reconhecidamente inovadora cosméticos série ad marca Dove, que se atreveu a usar como modelos de mulheres de várias idades e tamanhos diferentes, com imperfeições, "Bolos" e rugas e uma radiação contagiosa que parecia dizer "Estou feliz com o que eu sou e não tenho vergonha de mostrar!»
Em fóruns on-line e uma investigação estava ocorrendo em paralelo com estes anúncios, os resultados foram triste: uma porcentagem muito pequena -in características França foram 1%- mulheres (declarar que) agradável encontrar-se.
No entanto, a mensagem otimista de que dá a iniciativa de tais anúncios, mesmo indivíduo, É que talvez há esperança de se libertar do altamente repressivo, e enganosas padrões de beleza exibida em todos os lugares e de avançar para uma consideração mais pessoal e mais variada de. Isso certamente não é fácil.
Se você considerar bem, padrões de beleza não são apenas algo que a indústria da beleza (elegante, cosméticos, medicamentos etc.) determina a partir do qual nós passivamente e sem querer nos influenciou, mas que nós mesmos temos abraçado, assimilar e preservar -paradoxos- apesar de muitas vezes da nossa própria felicidade pessoal (parece, pelo menos para dizer milhares de mulheres que diariamente percorrem insatisfeito e decepcionado com sua aparência, seus corpos, seu peso, sua idade.)
Πράγματι, padrões de beleza (ou melhor, é mais correto falar sobre atratividade) primeiro piso firmemente no instinto básico que Darwin chamou de seleção sexual (seleção sexual).
Pessoas e animais escolher o parceiro com o melhor material genético possível para garantir descendência robusta: atratividade está principalmente ligada à boa condição física. aparência saudável, boas proporções do corpo e características faciais, simetria, limpeza são alguns dos sinais cobiçados.
Outro aspecto interessante de critérios de beleza são -também biologicamente fixo- nossa tendência a querer imitar e se identificar com aqueles que estão em alta posição dentro do grupo social, em outras palavras, aqueles com alto status social.
Especialmente desde que em situação pós-industrial era econômica de hoje e status social são, talvez, uma maior garantia de prosperidade, mesmo boa saúde (melhores condições de vida, acesso mais fácil aos médicos, medicamentos etc.) a partir da aparência robusta, podemos facilmente imaginar o enorme poder dos meios de comunicação na formação dos padrões de atratividade.
tudo,o que e que muitas vezes aparece na TV, a imprensa, em anúncios goza de elevado estatuto social e, portanto, pode potencialmente ser usado como um modelo e criar "moda".
A 28 anos de idade, diz Noel:
"A TV, revistas, anúncios fazem um trabalho perfeito para ditar para nós o que é bom e atraente e eu, pessoalmente, siga estas normas, embora eu discordo em vários. Não por qualquer outra razão, é claro, sim, porque eu sou muito preguiçoso para procurar e configurar outra coisa.
Por exemplo atrair mulheres com seios firmes agradáveis e está à beira da anorexia. E, este último não gosto como uma idéia e eu muitas vezes brigar com minhas amigas nesta ocasião, mas eu acho que as resistem necessidades trabalhar Eu não tenho apetite para fazer.
Mas eu acho que é um pouco de gagueira mente tudo. Talvez eles não têm muito impacto sobre nossas vidas. Quer dizer, agora que penso, Eu faço relacionamentos e eu amo as meninas que estavam longe destas normas. Puxaram-me outras coisas sobre eles, Eu não sei o que .. "
Este é um olhar masculino sobre o tema.
«Είναι περίεργο. Μπορώ να είμαι πάρα πολύ επιεικής με τους άλλους και να βλέπω την ομορφιά άλλων γυναικών χωρίς να κολλάω σε πρότυπα. Τις φίλες μου για παράδειγμα τις βλέπω συχνά πανέμορφες. Με τον εαυτό μου όμως λες και τα κριτήρια αλλάζουν, λες και τον βλέπω σε μεγεθυντικό και παραμορφωτικό ταυτόχρονα καθρέφτη. Κολλάω στην παραμικρή λεπτομέρεια, στην ατέλεια, στο σημάδι, το παχάκι, τις λεπτομέρειες των μαλλιών. κι εντέλει σπάνια είμαι ικανοποιημένη απ’ την εικόνα που βλέπω. Πάντα κάτι λείπει, πάντα κάτι δεν είναι όπως θα ήθελα…»
περιγράφει η Σίσσυ, 32 anos, την καθημερινή «μάχη» με την εικόνα στον καθρέφτη.
Αυτή είναι μία μάχη που διεξάγεται συνήθως ερήμην άλλων μαρτύρων. Αυτό που παραδέχονται πολλές γυναίκες είναι ότι τα πρότυπα εντέλει σε μεγάλο βαθμό οι ίδιες τα βάζουν στον εαυτό τους.
«…σε σημείο που θυμώνω όταν ο άντρας μου μου λέει ότι με βρίσκει όμορφη, ενώ εγώ δεν αισθάνομαι έτσι. Είναι λες και μου καταρρίπτει το ιδανικό, λες και με μειώνει όταν με διαβεβαιώνει ότι του αρέσω όπως είμαι, ενώ εγώ θέλω να είμαι κάπως αλλιώς, καλύτερη, τέλεια. Σαν να του λέω ότι μόνο αυτή την τέλεια επιτρέπεται να αγαπάει..»
εκπλήσσεται η Μαρία, 36 ετών με τον ίδιο της τον εαυτό.
Φαίνεται πως τα πρότυπα ομορφιάς κι ελκυστικότητας αποκτούν την ισχύ που τους δίνουμε εμείς. Πέρα από τα κριτήρια της βιολογικά «σωστής» επιλογής συντρόφου πατούν επίσης σε μεγάλο βαθμό και στον γυναικείο ναρκισσισμό και το κυνήγι της τελειότητας: «όσο δεν είμαι τέλεια δεν αξίζω τίποτα και χρειάζομαι πάντα κάτι να μου υπενθυμίζει το στόχο μου».
Για ποιο λόγο λοιπόν να σταματήσουν οι γυναίκες να διεξάγουν αυτή τη μάχη;
Για ποιο λόγο να «εγκαταλείψουν» τα πρότυπα και να επιδιώξουν να αρκεστούν σ’ αυτό που είναι, το μέτριο και ατελές;
Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, οι λόγοι μπορεί να είναι οι ίδιοι με αυτούς για τους οποίους αποφασίζει κανείς να κόψει το τσιγάρο, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά!
Γιατί η προσπάθεια ταύτισης με τα πρότυπα –όταν ξεπερνάει το παιχνίδι «μ’ αρέσει πότε-πότε να φτιάχνομαι και να γίνομαι ωραία» και γίνεται καθημερινή αγωνία και προσωπική ματαίωση- δίνει μια στιγμιαία ευχαρίστηση αλλά δεν «τρέφει» ουσιαστικά.
Καθησυχάζει και ηρεμεί για λίγο αλλά αυξάνει το γενικό επίπεδο άγχους. Δημιουργεί μια αίσθηση του ανήκειν και της συναισθηματικής πληρότητας ενώ στην πραγματικότητα απλά τα υποκαθιστά.
Αν λοιπόν, αποφασίσουμε να δεχτούμε ότι η Ομορφιά δεν είναι μία αλλά πολλές και διαφορετικές, ξεκινάμε για ένα προσωπικό ταξίδι εξερεύνησης του ίδιου μας του εαυτού. e, το πρώτο πράγμα που πρέπει να διερευνήσουμε είναι η εικόνα που έχουμε γι’ αυτόν.
η κριτική ματιά;»,
ταυτίζομαι και ποιες ομοιότητες βλέπω;»,
«Ποιες φράσεις σχετικές με την εμφάνιση μου ηχούν ακόμη στ’ αυτιά μου από παλιά;». Η αμφισβήτηση των προτύπων είναι και μια περιπέτεια ενηλικίωσης. Καλούμαστε να αφήσουμε πίσω κάτι βασανιστικό αλλά οικείο και να αναλάβουμε εμείς τη φροντίδα του εαυτού μας. Καμιά φορά χρειάζεται να κάνουμε υπερβάσεις που δεν είναι πάντα εύκολες.
«Γιατί κρύβω τη θηλυκότητα μου ενώ τη νιώθω και κατά βάθος μ’ αρέσει να τη
δείχνω;»
«Γιατί απεχθάνομαι τους φαρδιούς μου ώμους αφού είμαι αθλητική
γυναίκα και μ’ αρέσει αυτό;»
Φυσικά θα ήταν απλοϊκό και παραπλανητικό να παρουσιάσει κανείς αυτή την «εξερεύνηση» σαν μια αυθόρμητη και άμεση αλλαγή. Κάθε άλλο. Υπάρχουν πολλά πρότυπα τα οποία με δυσκολία αποχωριζόμαστε και κάποια άλλα καθόλου κι οι αποχωρισμοί αυτοί είναι υπόθεση μιας ολόκληρης ζωής..
Εγκαταλείποντας την ιδέα της «ιδανικής εμφάνισης» αφήνουμε πίσω κάτι που μισήσαμε αλλά και αγαπήσαμε πολύ. Παρόλα αυτά η προσπάθεια αυτή είναι ο μόνος τρόπος να αποδεχτούμε τον εαυτό μας, να ανακαλύψουμε την ομορφιά του και να ζήσουμε πιο ειρηνικά μαζί του…
Σε αντίθεση μάλλον με ό,τι θα πίστευε κανείς, η ομορφιά και το πώς τη βλέπουμε εξαρτάται, σύμφωνα με καινούργιες επιστημονικές έρευνες, σε μεγάλο βαθμό και από την οικειότητα που αισθανόμαστε.
Όσο περισσότερο βλέπουμε ένα πρόσωπο, τόσο ο εγκέφαλος μας το «αγαπάει», είτε είναι «αντικειμενικά» όμορφο είτε όχι. Φαίνεται πως η αίσθηση του ωραίου προκαλείται περισσότερο από το γνώριμο παρά απ’ το άγνωστο.
Αν λοιπόν έχουμε την αίσθηση ότι δεν αρέσουμε πια στον(dentro) αγαπημένος(o) μας το πιθανότερο είναι ότι η μεταξύ μας σχέση έχει «κρυώσει» και έχουμε αποξενωθεί ο ένας απ’ τον άλλο και όχι ότι ξαφνικά ανακάλυψε ότι έχουμε ασχημύνει…
fonte : mypsychologist
custódia : Equipe Editorial Mykonos Ticker