Tout d'abord, nous savons tous combien il est difficile de laisser le reste de la matière, Pour ce faire que l'extérieur ne nous concerne pas, la beauté et les normes de l'endroit où nous vivons dans l'empire du temps d'affichage. « Si vous voulez avoir le statut social, la réussite professionnelle, réponse érotique, moyenne belle(e), apprendre le secret de la beauté ". Ce message jamais obtenir de partout.
« La Beauté » Ce bien suprême qui sera désigné comme quelque chose qui est toujours et hors de l'ordinaire et triviale, semble par défaut nous laisser de l'extérieur.
nous, de tous les jours, peuple, si vous nous demandez, nous pouvons décrire notre look avec un court et impitoyable « pas totalement nul » avec pas des proportions parfaites, avec des courbes en surpoids ou inexistants, le nez tordu, cheveux poireaux, veaux dodus, les dents saillantes, jambes courtes, le ventre flasque, les marques sur la peau et, de toute façon ce défaut porte chacun et tout le monde.
en fait, tous les sons si mauvais, presque comme prestation de serment, surtout par rapport à la façon dont consonance poétique du « opposé » la, à savoir les expressions qui décrivent l'image d'un homme « beau idéal »: les courbes succulentes, nez classique, cheveux soyeux, les jambes du casting, le sourire brillant, la peau de porcelaine, etc ...
et encore, le premier pas décrire que les gens normaux, leurs particularités, ceux qui font l'aspect individuel de chacun et bien sûr, plusieurs fois, très probablement, combiné avec quelques-unes des caractéristiques « idéales ».
Chaque personne est une combinaison unique de certains très agréable et un peu moins d'articles que chaque beau et tout le monde fait ressortir ou se cache dans sa façon: Tous ces ensemble constituent la beauté et son charme unique.
Sur une telle philosophie basée et révolutionnaire certes cosmétiques série publicitaire marque Dove, qui osé utiliser comme modèles de femmes de tous âges et de tailles différentes, avec des imperfections, « Buns » et les rides et un rayonnement contagieuse qui semblait dire: « Je suis content de ce que je suis et ne suis pas honte de montrer!»
Dans les forums en ligne et une enquête avait lieu en parallèle avec ces annonces, les résultats étaient tristes: un très faible pourcentage -in caractéristiques étaient en France 1%- femmes (déclarer que) beau se trouver.
Cependant, le message optimiste qui donne à l'initiative de ces annonces, même individu, Il est peut-être que il y a espoir de se libérer de la très répressive, et les normes de beauté trompeuses affichées partout et de se déplacer vers une réflexion plus personnelle et plus diverses de. Ceci est certainement pas facile.
Si vous considérez bien, normes de beauté ne sont pas seulement quelque chose que l'industrie de la beauté (à la mode, produits de beauté, médicaments, etc.) détermine à partir de laquelle nous passivement et sans le vouloir nous, mais influencés que nous nous sommes embrassé, assimiler et de préserver -paradoxos- en dépit souvent de notre propre bonheur personnel (il semble au moins dire des milliers de femmes qui errent tous les jours insatisfaits et déçus par leur apparence, leur corps, leur poids, leur âge.)
en fait, normes de beauté (ou plutôt il est plus correct de parler d'attractivité) première marche fermement sur l'instinct de base que Darwin appelle la sélection sexuelle (la sélection sexuelle).
Les gens et les animaux choisissent le partenaire avec le meilleur matériel génétique possible afin d'assurer la descendance robuste: L'attractivité est principalement liée à la bonne condition physique. apparence saine, bonnes proportions du corps et les traits du visage, symétrie, la propreté sont quelques-uns des signes convoités.
Un autre aspect intéressant des critères de beauté sont -aussi biologiquement fixe- notre tendance à vouloir imiter et identifier ceux qui sont en position haute au sein du groupe social, autrement dit ceux qui ont un statut social élevé.
D'autant plus que dans l'ère post-industrielle situation économique actuelle et le statut social sont peut-être une plus grande garantie de la prospérité, même la bonne santé (de meilleures conditions de vie, un accès plus facile aux médecins, médicaments, etc.) de l'apparence robuste, on peut facilement imaginer la puissance énorme des médias dans l'élaboration des normes d'attractivité.
tout,et ce qui apparaît souvent à la télévision, la presse, dans les publicités jouit d'un statut social élevé et peut donc potentiellement être utilisé comme modèle et de créer « la mode ».
Le 28 ans dit Claus:
« La télévision, magazines, annonces font un travail parfait pour nous dicter ce qui est bon et attrayant et je suis personnellement ces normes, même si je suis en désaccord sur plusieurs. Non pour toute autre raison bien sûr, plutôt parce que je suis trop paresseux pour chercher et configurer autre chose.
Par exemple attirer les femmes avec des seins fermes agréable et est sur le point de l'anorexie. E, ce dernier n'aiment pas comme une idée et je querelle souvent avec mes copines cette occasion, mais je pense aux besoins du travail, je n'ai pas résister à l'appétit de le faire.
Mais je pense qu'il est un esprit peu bègue tous. Peut-être qu'ils n'ont pas beaucoup d'impact sur nos vies. Je veux dire, maintenant que je pense, Je fais des relations et j'aime les filles qui étaient loin de ces normes. Ils me ont tiré d'autres choses sur eux, Je ne sais pas quoi .. "
Ceci est un regard masculin sur le sujet.
«Είναι περίεργο. Μπορώ να είμαι πάρα πολύ επιεικής με τους άλλους και να βλέπω την ομορφιά άλλων γυναικών χωρίς να κολλάω σε πρότυπα. Τις φίλες μου για παράδειγμα τις βλέπω συχνά πανέμορφες. Με τον εαυτό μου όμως λες και τα κριτήρια αλλάζουν, λες και τον βλέπω σε μεγεθυντικό και παραμορφωτικό ταυτόχρονα καθρέφτη. Κολλάω στην παραμικρή λεπτομέρεια, στην ατέλεια, στο σημάδι, το παχάκι, τις λεπτομέρειες των μαλλιών. κι εντέλει σπάνια είμαι ικανοποιημένη απ’ την εικόνα που βλέπω. Πάντα κάτι λείπει, πάντα κάτι δεν είναι όπως θα ήθελα…»
περιγράφει η Σίσσυ, 32 ans, την καθημερινή «μάχη» με την εικόνα στον καθρέφτη.
Αυτή είναι μία μάχη που διεξάγεται συνήθως ερήμην άλλων μαρτύρων. Αυτό που παραδέχονται πολλές γυναίκες είναι ότι τα πρότυπα εντέλει σε μεγάλο βαθμό οι ίδιες τα βάζουν στον εαυτό τους.
«…σε σημείο που θυμώνω όταν ο άντρας μου μου λέει ότι με βρίσκει όμορφη, ενώ εγώ δεν αισθάνομαι έτσι. Είναι λες και μου καταρρίπτει το ιδανικό, λες και με μειώνει όταν με διαβεβαιώνει ότι του αρέσω όπως είμαι, ενώ εγώ θέλω να είμαι κάπως αλλιώς, καλύτερη, τέλεια. Σαν να του λέω ότι μόνο αυτή την τέλεια επιτρέπεται να αγαπάει..»
εκπλήσσεται η Μαρία, 36 ετών με τον ίδιο της τον εαυτό.
Φαίνεται πως τα πρότυπα ομορφιάς κι ελκυστικότητας αποκτούν την ισχύ που τους δίνουμε εμείς. Πέρα από τα κριτήρια της βιολογικά «σωστής» επιλογής συντρόφου πατούν επίσης σε μεγάλο βαθμό και στον γυναικείο ναρκισσισμό και το κυνήγι της τελειότητας: «όσο δεν είμαι τέλεια δεν αξίζω τίποτα και χρειάζομαι πάντα κάτι να μου υπενθυμίζει το στόχο μου».
Για ποιο λόγο λοιπόν να σταματήσουν οι γυναίκες να διεξάγουν αυτή τη μάχη;
Για ποιο λόγο να «εγκαταλείψουν» τα πρότυπα και να επιδιώξουν να αρκεστούν σ’ αυτό που είναι, το μέτριο και ατελές;
Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, οι λόγοι μπορεί να είναι οι ίδιοι με αυτούς για τους οποίους αποφασίζει κανείς να κόψει το τσιγάρο, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά!
Γιατί η προσπάθεια ταύτισης με τα πρότυπα –όταν ξεπερνάει το παιχνίδι «μ’ αρέσει πότε-πότε να φτιάχνομαι και να γίνομαι ωραία» και γίνεται καθημερινή αγωνία και προσωπική ματαίωση- δίνει μια στιγμιαία ευχαρίστηση αλλά δεν «τρέφει» ουσιαστικά.
Καθησυχάζει και ηρεμεί για λίγο αλλά αυξάνει το γενικό επίπεδο άγχους. Δημιουργεί μια αίσθηση του ανήκειν και της συναισθηματικής πληρότητας ενώ στην πραγματικότητα απλά τα υποκαθιστά.
Αν λοιπόν, αποφασίσουμε να δεχτούμε ότι η Ομορφιά δεν είναι μία αλλά πολλές και διαφορετικές, ξεκινάμε για ένα προσωπικό ταξίδι εξερεύνησης του ίδιου μας του εαυτού. Et, το πρώτο πράγμα που πρέπει να διερευνήσουμε είναι η εικόνα που έχουμε γι’ αυτόν.
η κριτική ματιά;»,
ταυτίζομαι και ποιες ομοιότητες βλέπω;»,
«Ποιες φράσεις σχετικές με την εμφάνιση μου ηχούν ακόμη στ’ αυτιά μου από παλιά;». Η αμφισβήτηση των προτύπων είναι και μια περιπέτεια ενηλικίωσης. Καλούμαστε να αφήσουμε πίσω κάτι βασανιστικό αλλά οικείο και να αναλάβουμε εμείς τη φροντίδα του εαυτού μας. Καμιά φορά χρειάζεται να κάνουμε υπερβάσεις που δεν είναι πάντα εύκολες.
«Γιατί κρύβω τη θηλυκότητα μου ενώ τη νιώθω και κατά βάθος μ’ αρέσει να τη
δείχνω;»
«Γιατί απεχθάνομαι τους φαρδιούς μου ώμους αφού είμαι αθλητική
γυναίκα και μ’ αρέσει αυτό;»
Φυσικά θα ήταν απλοϊκό και παραπλανητικό να παρουσιάσει κανείς αυτή την «εξερεύνηση» σαν μια αυθόρμητη και άμεση αλλαγή. Κάθε άλλο. Υπάρχουν πολλά πρότυπα τα οποία με δυσκολία αποχωριζόμαστε και κάποια άλλα καθόλου κι οι αποχωρισμοί αυτοί είναι υπόθεση μιας ολόκληρης ζωής..
Εγκαταλείποντας την ιδέα της «ιδανικής εμφάνισης» αφήνουμε πίσω κάτι που μισήσαμε αλλά και αγαπήσαμε πολύ. Παρόλα αυτά η προσπάθεια αυτή είναι ο μόνος τρόπος να αποδεχτούμε τον εαυτό μας, να ανακαλύψουμε την ομορφιά του και να ζήσουμε πιο ειρηνικά μαζί του…
Σε αντίθεση μάλλον με ό,τι θα πίστευε κανείς, η ομορφιά και το πώς τη βλέπουμε εξαρτάται, σύμφωνα με καινούργιες επιστημονικές έρευνες, σε μεγάλο βαθμό και από την οικειότητα που αισθανόμαστε.
Όσο περισσότερο βλέπουμε ένα πρόσωπο, τόσο ο εγκέφαλος μας το «αγαπάει», είτε είναι «αντικειμενικά» όμορφο είτε όχι. Φαίνεται πως η αίσθηση του ωραίου προκαλείται περισσότερο από το γνώριμο παρά απ’ το άγνωστο.
Αν λοιπόν έχουμε την αίσθηση ότι δεν αρέσουμε πια στον(dans) αγαπημένος(la) μας το πιθανότερο είναι ότι η μεταξύ μας σχέση έχει «κρυώσει» και έχουμε αποξενωθεί ο ένας απ’ τον άλλο και όχι ότι ξαφνικά ανακάλυψε ότι έχουμε ασχημύνει…
source : mypsychologist
garde : L'équipe éditoriale de Mykonos Ticker